«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۸۷ اسفند ۳۰, جمعه

آمار پشه*


چند روز پیش که توی اینترنت دیدم خوانندگان یکی از تارنگاشت های ایرانی، بطور ناگهانی به برخی آمار وارقام ها علاقمندی زیادی نشان داده و حتا مسوولین آن تارنگاشت را به گردآوری بازهم بیشتر این آمار و ارقام ها تشویق کرده اند، یاد این داستان افتادم که گویا زمانی در یکی از اداره های ریشه کنی مالاریای یکی از شهرستان های ایران، رخ داده بود.

***

تازه یکی دو سالی است که اداره ریشه کنی مالاریای شهرستان برای مبارزه با بیماری مالاریا که در آن منطقه گسترش زیادی دارد، گشایش یافته است. آقای مدیرکل، از مرکز استان به زودی برای بازدید اداره تشریف فرما خواهند شد. جنب و جوشی اداره را فرا گرفته است و از همه بیشتر آقای رئیس اداره با آن هیکل گرد و قلمبه اش که دائم این ور آن ور می دود و به همه امر و نهی می کند که سر و صورت بهتری به اتاق ها بدهند، در تکاپوست.

از قرار معلوم، بازدید آقای مدیرکل تنها یک بازدید معمولی نیست و وی خواستار بیلان کار اداره ظرف یکی دو سال اخیر شده است. برای همین هم هست که انگار کک به تنبان آقای رئیس افتاده و کارمندان بیچاره را که مدت کوتاهی است آب باریکه ای برای همه عمر خود یافته اند، به بدو بدوی بیجا واداشته است. آخر، آنها بیشتر اوقات سال کاری ندارند و به اصطلاح سرگرم مگس پرانی هستند. تنها گاهی نزدیکی فصل تخم ریزی پشه ها به برخی از مناطق پشه خیز دور و بر شهرستان سری می زنند و سم پاشی هایی می کنند و برای هیچکس هم روشن نیست چرا این سمپاشی ها بیشتر در خوش آب و هوا ترین جاهای آن دور و بر انجام می گیرد. به نظر می رسد که پشه ها هم به مناطق ییلاقی علاقمندی بیشتری نشان می دهند ...

آقای رئیس که بیلان قابل توجهی در دست ندارد، سرانجام چند کارمند اداره را دور خود جمع می کند و از اهمیت سفر آقای مدیر کل که از نامش پیداست هیکل گُنده ای نیز دارد، سخن می راند. او ناخودآگاه، دست به دامن کارمندانش شده است که برای گزارشی که باید ارائه دهد، چاره ای بیندیشند.

یکی از کارمندان پیشنهاد زیر را درمیان می گذارد که با استقبال رئیس و سایر کارمندان اداره روبرو می شود:
«ما می توانیم بر اساس میزان پشه هایی که در اوج فصل گرما در هر متر مربع جای می گیرند، بیلان کار خود را تعیین کنیم. مساحت مناطقی را که سم پاشی کرده ایم، کم و بیش می دانیم و به این ترتیب رقم تقریبی پشه های نابود شده بدست می آید. چه چیزی بهتر از تعداد پشه های نابود شده؟! برای نمونه می توانیم گزارش کنیم که در هر مترمربع از اراضی منطقه بطور متوسط، این تعداد پشه را کشته ایم و سود حاصله از آن را برای بهداشت و بهزیستی منطقه پس از کسر مخارج، محاسبه و در اختیار آقای مدیرکل بگذاریم ...»

***

می بینید آمار چه سودمندی هایی دارد و چگونه بیلان کار را نشان می دهد؟ بویژه، هنگامی که حساب و کتابی در کار باشد و بخواهی جایی، به کسی یا کسانی نشان بدهی چه اندازه کارت برایشان سودمند بوده است، هیچ چیز بهتر از آمارگیری نیست! البته، توجه دارید که چون این داستان در ایران رخ داده بود، ارقام محاسبه شده همگی به ریال (واحد پول ایران) اعلام شده بودند!

ب. الف. بزرگمهر ٢٨ اسفند ١٣٨٧

* در مثل مناقشه نیست!

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!