نمونه ای از «اخلاق اسلامی» در مجلسی دست نشانده و فرمایشی!
برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید! از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!
درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!
۲ نظر:
بگذاريد ديگران بگويند . آنان كه در ميان ملت اعتبار و آبروئي دارند بگويند . اما حزب خائن توده كه وابستگي دلبستگي و مزدوريش به رژيم كمونيست بيگانه محرز شده و هميشه خنجر از پشت به ملت ايران زده و رسواي خاص و عام است . ديگر چه حرفي براي گفتن دارد ؟
«ناشناس» گرامی!
با سپاس از شما که نظر خود را برایم فرستاده اید. می انگارم که نه مزدور رژیم رسوای جمهوری اسلامی که آدمی نادان هستی و خواسته ای چیزی بگویی و امیدوارم یکی از همان ناسزاگویان نباشی که اکنون دیگر بوی گندشان همه جا را پر کرده و تشت رسوایی هایشان از بام فروافتاده است.
ناسزاگویی شما، البته پاسخی ندارد. ولی شاید با سود بردن از گفته سعدی، سروده سرای بزرگ ما پارسی زبان ها، بتوانم بگویم:
اگر سگ را ببندند، شاید حتا نیازی به گشادن سنگ نیز نباشد. آنگاه روشن خواهد شد، هرکسی چه اندازه حرف برای سخن گفتن دارد.
یک پرسش هم با شما و نیز آنهای دیگر که چنین ساده و آسان دشنام داده و تهمت می زنند، در میان می گذارم:
آیا، رژیم شاه و فرزند خلف آن «جمهوری اسلامی ـ امریکایی» کنونی، هیچگاه کوچکترین سند معتبر و گواهی شده ای درباره به اصطلاح خیانت حزب توده ایران، توانسته اند برای آگاهی توده های مردم منتشر کنند؟ لطفا، پرس و جو کنید و اگر چنین بود به آگاهی من نیز برسانید.
جوینده، یابنده است. بجوی تا بیابی.
ب. الف. بزرگمهر
ارسال یک نظر