«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۸ تیر ۷, جمعه

جای پهلوان اکبر یزدی با آن میل هایش خالی ... ـ بازانتشار

یزدی دل توی دلش نیست؛ این یکی هم بزدلی است بی همه چیز و فرومایه؛ به چهره ها و ژست هایی که ناخواسته، سرشت راستین شان را آشکار می کند، نگاهی بیفکنید! این ها خود را سرمشق سایرین در اخلاق اسلامی می دانستند و جا می زدند. ژست جاهل منشانه و سینه سپر کردنِ یادآور لات و لوت های پایان دوره ی قاجار را ببینید! اگر دست شان می رسید و خایه اش را داشتتد، شکم دیگری را سفره می کردند تا بر جایگاه ریاست آن مجلس فرمایشی بنشینند!

جای پهلوان اکبر یزدی با آن میل هایش خالی تا خدمتی به هر دو نماید ...

ب. الف. بزرگمهر    ۲۸ اردی بهشت ماه ۱۳۹۵


هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!