«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۳ مرداد ۱۰, جمعه

... روح شان، جایی در همان پیرامون است!


تصویر آخوندی را درج کرده و تنها یک واژه درباره اش نوشته است:
چشم هایش!

از «گوگل پلاس»

به آن چشم ها اندکی خیره می شوم و می نویسم:
درباره ی چشم ها درست گفته اند که آینه ی روح آدمی است. این یک را نمی دانم کیست؛ ولی آن گفته، چنانچه از استثناها بگذریم، درباره ی دستار به سرها بگونه ای دیگر درست است:
چشم های شان سرراست از شکم و زیر شکم گواهی می دهند؛ روح آن ها جایی پیرامون همانجاست.

ب. الف. بزرگمهر    ۱۰ امرداد ماه ۱۳۹۳
 

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!