«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۳ مرداد ۱۶, سه‌شنبه

عمری فرسودیم و هیچ سر در نیاوردیم ... ـ بازپخشش

پسر! چرا میان سخنان استاد می دوی؟ داشتند از برتری تبار یهود بر تبارهای دیگر و برگزیده شدن شان از سوی یَهُوَه می فرمودند ...

... و «استاد»، همان آن با خود می اندیشد:
بله داشتیم می گفتیم ... ولی چگونه زان پس به هر گوشه و کنار جهان پرتاب شدیم؟! عمری فرسودیم و  هیچ سر در نیاوردیم ...

ب. الف. بزرگمهر    ۱۲ شهریور ماه ۱۳۹۷

https://www.behzadbozorgmehr.com/2018/09/blog-post_3.html



هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!