چتربازهایی پربار، نجات یافته بدست عیسا مسیح، ولی، هنوز غسل تعمید نیافته ...

تصویری از چتربازی است که ریسمان چترش روی دست تندیس غول پیکر عیسا مسیح در ریودوژانیرو گیر کرده و میان زمین و آسمان آویزان مانده است؛ کسی که آن را درج کرده، سروده ی زیر از حافظ نیز به آن افزوده و نوشته است:

«دِلا، معاش چنان کن که گر بِلغــــزد پای

فرشته‌ات به دو دستِ دعا، نگه دارد ...!

تصویرِ رویترز از رهایی شگفت انگیز یک چتر‌باز بدست تندیس حضرت مسیح، ریودوژانیرو برزیل آوریل ۲۰۰۷، اثر رامیرز فرناندو کارمون»

از «گوگل پلاس» با ویرایش و پارسی نویسی درخور از اینجانب: ب. الف. بزرگمهر

می نویسم:

برای برخی اسلام پناهانی هم که از کنار دله دزدی های دزدان بزرگ، کیسه ای اندوخته و جایی گرم و نرم در کافرستان یافته اند، کم و بیش چنین چیزی روی داده است:
معجزه ای الهی! چتربازهایی پربار،  نجات یافته بدست عیسا مسیح، ولی، هنوز غسل تعمید نیافته، آویزان میان زمین و آسمان!

آیا در آنجا نیز همچنان نمازهای پر آب و تاب به درگاه «الله قاسم الجبارین» خواهند خواند و بسان آن «چخ بختیار» اسلامی ـ آمریکایی که از روسری سر کردن دختربچه ی ترساییِ ۱۰ ـ ۱۲ ساله ی همسایه ذوق زده شده بود، دنبال کوبیدن میخ اسلام در دیار کُفّار خواهند بود؟ حتا خود خدا هم نمی داند، هر کدام از ابن الوقت ها فردای روزگار به چه رنگی در خواهند آمد!

 
ـ حالا وقت این سخنان نیست! نخست باید خودم و چترم را سالم به زمین برسانم  ... خدایا شکرت که ما را به هنگام رهاندی! ما به رضای تو راضی هستیم (گرچه، تهِ دل دروغ می گوید؛ زیرا هنوز پایش به زمین سفت نرسیده است!) ... آی ی ... کسی هست که ما را از این بالا به زمین برساند؟!

ب. الف. بزرگمهر     نهم اسپند ماه ۱۳۹۲