«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۶ خرداد ۳۱, چهارشنبه

میخ را بر دیگران کردند و من گوزُک شدم ...

یورش موشکی «سپاه پاسداران سرمایه» به «دیرالزور» در سوریه از آن میان، واکنش «نادان یابو» را در پی داشت۱ و مرا ناخودآگاه به یاد گفته ای طنزآمیز از استاد سخن دری (پارسی)، حاجی اسماعیل سیاه نامور به «گوزُک»۲ انداخت:
میخ را بر دیگران کردند و من گوزُک شدم
تا کجا بنگر که بر ما عاجزان زور آمده!

یادآور شوم که پرداختن به گفته ی تبهکاری به نام «نادان یابو» که در خود اسراییل، بسیاری از مردم از وی نفرت دارند و در واپسین گزینش نخست وزیری آن کشور، در حالیکه نمودها و نشانه های روشنی گواه شکست سنگین وی بود، در پی یکی دو سخن سرایی ضد یهودی و گمان برانگیز «آقا بیشعور نظام» در آستانه ی رای گیری در آن کشور، دوباره به نخست وزیری برگزیده شد، هیچگونه هماوندی با نابخردی یا بخردانه بودن و بگونه ای کلی تر سویه های سیاسی و نظامی یورش موشکی یاد شده و حتا بازی های پشت پرده ای که دامنه ی آن برایم روشن نیست، ندارد و تنها از دید آن تبهکار، آنهم بگونه ای مشروط به میان آمده است.

ب. الف. بزرگمهر ۳۱ خرداد ماه ۱۳۹۶

پی نوشت:

۱ ـ به گزارش خبرگزاری فرانسه، نخست وزیر اسراییل، دوباره ایران را تهدیدی برای این کشور و نیز خاورمیانه و حتا جهان دانست و افزود:
«ما کارها و گفته های شان را دنبال می کنیم. من یک پیام برای ایران دارم:‌ اسراییل را تهدید نکنید!»

برگرفته از تارنگاشت وابسته به وزارت امور خارجی یانکی ها: «رادیو فردا»، ۲۹ خرداد ماه ۱۳۹۶ (با اندک ویرایش و پارسی نویسی درخور از سوی اینجانب: ب. الف. بزرگمهر)

 ۲ ـ اسماعیل سیاه، نامور به «اسماعیل گوزُک» و «سیاه سپید اندرون»، شخصیت شوخ، سیاستمدار، پیکارگر و یکی از سرایندگان دوره ی کنونی افغانستان، اهل هرات و از فرهنگیان، درباریان، شخصیت‌های نشانه گذار فرهنگی و سیاسی زمان خویش بود که سروده ها و شوخی های پرشماری از وی به یادگار مانده‌است؛ سروده ها و شوخی هایی که همینک پس از گذشت نزدیک به یک سده، هوچنان زبانزد مردم افغانستان است. وی، بیش از هر جای دیگر در میان مردم هرات آوازه دارد.

برگرفته از دانشنامه آزاد «ویکی پدیا» (با ویرایش و پارسی نویسی درخور از سوی اینجانب: ب. الف. بزرگمهر)

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!