«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۰ دی ۲۸, سه‌شنبه

خوب! همان گوشت شتر را بخور ... ـ بازپخشش

مردک الاغ! مگر چند سال پیش نگفته بودی: ما دیگر رفتنی هستیم! پس چرا نرفتی؟! این دور و برها تا ده بیست سال پیش پر از بلدرچین بود؛ حالا یکی هم نمی توانی پیدا کنی. اینجا هم که هنوز آنچنان خشکسالی نیست که بگویم همه شان از کمبود آب و دانه به جاهای دیگر کوچ کرده اند. کارد بخورد به آن شکم صاحب مرده ات! مردم ایران را بدبخت کردی بجای خود؛ این پرندگان بی آزار را چرا شکار می کنی؟ مگر این همه از شتر و محاسنش تعریف و تمجید نکردی که فلان و بهمان است و برخلاف دیگر جانداران پسکی می شاشد؟! خوب! همان گوشت شتر را بخور! شاید انشاء الله زبان به دهان بگیری و کم تر سخن مفت بار مردم کنی ...

از زبان آن پیرمرد سرزنده:  ب. الف. بزرگمهر    ششم فروردین ماه ۱۳۹۶

https://www.behzadbozorgmehr.com/2017/03/blog-post_287.html

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!