«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۰ دی ۲۸, سه‌شنبه

مبادا با خود بیندیشید آدم هایی بداندیش ما را سراغ شما فرستاده اند!

مبادا با خود بیندیشید آدم هایی بداندیش ما را سراغ شما فرستاده اند!* نه! خودمان از بس درباره ی پیشرفت های چشمگیر شما از این و آن شنیدیم، شیفته ی دیدار از آن کشور باستانی شدیم. هیچ راهی برای پیمودن این همه راه نبود جز چِپیدن درون بسته ی نامه ها! امیدواریم با بالدار شدنِ بچه ها و نوه نتیجه های مان که روزانه جهش های ژنتیکی تازه ای می کنند، این دشواری نیز از میان برود و هوای هر جا که بسرشان زد بی نیاز به هیچگونه دوز و کلکی، هر جا که دل شان خواست ره سپارند و بر شمار تخم و ترکه مان بیفزایند. برافراشته باد پرچم پیروزیِ تبارِهای کرونایی در چهار گوشه ی گیتی!

از زبان یک ویروس سویه ی «اُمیکرون»:  ب. الف. بزرگمهر   ۲۸ دی ماه ۱۴۰۰ 

* هشدار کرونایی چین در باره ی نامه‌های برونمرزی

دولت چین از مردم آن کشور خواست از سپارش کالاهای برونمرزی خودداری ورزند تا بیم واگیری کرونا («سارس ۲») کاهش یابد. دولت چین بر این باور است که سویه ی تازه («سارس ۲» با نامه و بسته های پستی از کانادا وارد آن کشور شده است. «سازمان بهداشت چین» به دریافت کنندگان نامه و بسته‌های پستی برونمرزی سپارش کرد:
آن ها را با کاربرد دستکش و پوزه بند بهداشتی («ماسک») بیرونِ خانه باز کنند.

دولت چین نگران همه گیری سویه ی «اُمیکرون» است؛ زیرا نخستین باره ی آن هماوند با دریافت نامه و بسته بودو مردی چینی که ۱۱ ژانویه گذشته نامه ای از کانادا دریافت کرده بود، «اُمیکرون» گرفت. نامه از تورنتو تا پکن، چهار روز در راه بود و از «ایالات متحد» و هنگ کنگ هم گذشته بود. بیش از ۶۰ تن از خانواده دریافت کننده گرفته تا پیک که با آن در هماوندی (تماس) بودند، جدابندی («قرنطینه») و تکیخته (بجای «ایزوله» ـ پیشنهادِ از دید من درستِ یکی از کاربران در واژه نامه ای اینترنتی) شدند.

برگرفته از «اسپوتنیک»   ۲۸ دی ماه ۱۴۰۰ (با ویرایش، پارسی و فشرده نویسی درخور از اینجانب: ب. الف. بزرگمهر)

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!