«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۰ دی ۱۶, پنجشنبه

باز هم با خریت به میدان بدوید و بداوید که این ویروس خاستگاهی زیست بومی دارد

«سرگئی توکارف»، کارفرزانِ («دکترا») دانشِ پزشکی، بر این باور است که سامانه ی ایمنی بدن بیشترین آسیب را از سویه «اُمیکرون» ویروس «سارس ـ ۲» ( SARS-CoV-2) دریافت می‌کند.

این ویژه کار گفت:
اُمیکرون سُهشِ (حساسیت) یک یاخته ی شونیک (معمولی) به ꞌاینترفرون هاꞌ (شماری از پروتئین های تراویده از سوی یاخته های بدن در پاسخ به یورش ویروس) را فرو می کاهد / می ستوهد (تضعیف می کند) و همزمان (در عین حال) زمینه ی فرآوریِ (تولید) یاخته های ایمنی کم تر را فراهم می کند. (باعث می شود سلول های دارای ایمنی کمتر اینترفرون تولید کنند.)

برگرفته از «اسپوتنیک»   ۱۵ دی ماه ۱۴۰۰ (با ویرایش، پارسی و پاکیزه نویسی درخور از اینجانب؛ برنام نیز از آن من است.  ب. الف. بزرگمهر)

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!