دو نماد از فرهنگ درخشان
اسلامی در رژیم پوشالی و سزاوار سرنگونی اسلام پیشگان:
الف. تازیانه به بهانه ی بزهکاری هایی خرد و ریز که در بسیاری کشورهای دیگر از آن میان از چندین سال پیش در برخی کشورهای نامور به «اسلامی»، بزهکاری بشمار نمی آیند و از آن نارواتر، ناجوانمردانه تر و تبهکارانه تر به تازیانه بستنِ استوارترین کنشگران و زندانیان سیاسی با آماج خرد کردنِ منش والای آن ها و بزرگ وانمودن منش پست و فرومایه ی خویش؛ و
ب. از زن لولو خورخوره ای ترسناک ساختن بگونه ای که
نتوانی به چهره شان بنگری؛ بماند که در پرتور پیوست، یکی از زیباترین شان را
برگزیده ام؛ از او ترسناک تر، نَرِّه کُس هایی کَت و گنده که اگر در تیرگی شب،
جلویت پدیدار شده، چشم در چشمت بدوزند، نیازی به حضرت عزراییل تازی یا جانشِکَرِ (جانشکار)
خودمان نداری و آماده اند تا ترا درسته در گلو فرو برند.
ب. الف. بزرگمهر ۱۲ دی ماه ۱۴۰۰
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر