روز جهانی کارگر و ضرورت تشکلهای مستقل کارگری
نامه‌ی ریحانه انصاری، کارگر زندانی شده در «اوین»
بسیاری از کارگران پیشرو در بخشهای مختلف با اخراج از محیط کار مواجه شده اند؛ اما ولع سرمایه داران تمامی ندارد. سرمایه داران در سال ۱۴۰۲ تلاش کردند دستمزد منطقه‌ای را به کمک «اتاق بازرگانی» بر ما کارگران تحمیل نمایند؛ ولی هنوز نتوانسته‌اند این هجوم را به پیش ببرند. همچنین تلاش میکنند که ساز و کار تعیین دستمزد را عوض نمایند و همان «شورای عالی کار» سه جانبه گرا که تحت سلطه خودشان هست را هم دور بزنند.
تجربه نشان داده است که ما کارگران تنها به نیروی تشکلهای مستقل خود می‌توانیم مطالباتمان را بر سرمایه داران و دولت‌هایشان تحمیل کنیم. شرایط نامطلوب امروز ما کارگران ایران ناشی از نبود تشکلهای مستقل کارگری در سطوح مختلف و گسترده است.
در آستانه اول ماه‌مه این ضرورت بیش از هر زمان دیگری خود را نشان می دهد. هر چند برخی گروه های سیاسی که نگاه ابزاری به کارگران و فعالین کارگری دارند، ادعا میکنند که پاسخ مشکلات ما کارگران را دارند؛ اما واقعیت آن است که نگاه ابزاری و خارج از طبقه آنها کمکی به سازمانیانی فراگیر و از پایین ما کارگران نکرده و نخواهد کرد. کارگران بدون سازماندهی در تشکلهای مستقل خود به سیاهی لشکر جناح های سیاسی، چه در قدرت و چه در اپوزیسیون، تبدیل خواهند شد.
ما کارگران هر زمان که متحد و همبسته عمل کرده ایم، توانسته ایم سرمایه داران و دولت آنها را در عرصه های مختلف به عقب برانیم. تجربه همکارانمان در شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه، نیشکر هفت تپه، معلمان، هپکو، فولاد اهواز، چادرملو، پتروشیمی و بسیاری مناطق دیگر نشان از قدرت ما دارد.
نیروی ما بیکران است. تنها چاره ما اتحاد و همبستگی و ایجاد تشکل های مستقل به نیروی خودمان است.
گرامی باد اول ماه مه، روز جهانی کارگر
ریحانه انصاری
کارگر زندانی، زندان اوین
اول مه، برابر با ۱۲ اردیبهشت ۱۴۰۳
برگرفته از «تلگرام» ۱۴ اردی بهشت ماه ۱۴۰۳ (برنام را با سود بردن از پیام بوم نوشته ام. ب. الف. بزرگمهر)
