«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۲ اردیبهشت ۳۱, یکشنبه

رژیم نابکاران فرمانروا بر ایران از هیچگونه تبهکاری رویگردان نیست

گزارش زیر نمونه ای از بیشمار نمونه های دیگر تبهکاری هایی است که رژیم میوه چین انقلاب شکوهمند توده های مردم ایران در سال ۱۳۵۷ از آن هنگام تاکنون بسر مردم و بویژه جوانان برومند  ایران آورده است.* در چند سال کنونی بویژه از خیزش سال ۱۳۸۸ به این سو، تبهکاری ها چنان گوناگونی و ژرفشی یافته که زبانزد کوجه و بازارِ «مُرغ عروسی و عزا» (مُرغ پایکوبی و سوگواری) را می توان گواهِ (مصداق) سرنوشتِ توده های مردم هست و نیست از دست داده ی میهن مان انگاشت. خرموش های دزد اسلام پیشه، هر بار که از جان ننه شان: «جامعه جهانی» توسری خورده یا کتکی جانانه نوش جان کنند و آن رهبرِ (دستکم در سال های جوانی) کونکونک باز ناچار به «نرمش قهرمانانه» ی تازه ای شود یا ناساز با آن، دورنمای خوبی برای رد شدن از «پل شیطان بزرگ» جلوی دیدگانِ کوته بین شان پدیدار شده و یا پشتوانه ای تازه چون رژیم همچنان مافیایی روسیه بیابند، زمینه را برای خونخواهی از دشمن راستین شان: توده های مردمِ چندین دهه آزمون داده و آگاهی یافته به سرشت پلید و ددمنشانه شان درخور و شایسته انگاشته و به خونریزی ها و تبهکاری های باورنکردنی دیگری از آن میان، گروگان گرفتن زن و بچه و دیگر بستگان پایدارترین زندانیان سیاسی ایران دست یازیده اند. نمونه های دیگری نیز که نمی توان از کنارشان به آسانی گذشت و به آن ها اشاره نکرد، ددمنشانه ترین یورش ها و تبهکاری ها بویژه در رویارویی با مردم مهربان، دلاور و جوانمرد کردستان بوده که پیشینه ای دور و درازتر دارد.

در چنین روز و روزگاری، چنانچه به سوی دیگر پیشانی جنگ نابرابر بنگریم، دیگر آرنگ (شعار) هایی چون: «سرنگون باد گروهبندی های خرموش اسلام پیشه ی فرمانروا بر میهن مان!» و «برپا، پایدار و پیروز باد پیشانی یگانه ی خلق های ایران برهبری طبقه کارگر برای سرنگونی رژیم پوشالی اسلام پیشگان» بسنده نیست و ناگزیر باید به جنگی ساز و برگ یافته به جنگ ابزار فراروید.

سرنگون باد گروهبندی های خرموش اسلام پیشه ی فرمانروا بر میهن مان در جنگی ساز و برگ یافته به جنگ ابزار!

برپا، پایدار و پیروز باد پیشانی یگانه ی خلق های ایران برهبری طبقه کارگر برای سرنگونی رژیم پوشالی اسلام پیشگان در جنگی ساز و برگ یافته به جنگ ابزار!

ب. الف. بزرگمهر   ۳۱ اردی بهشت ماه ۱۴۰۲  

* حبیب دریس، یکی از زندانیان سیاسی محکوم به اعدام است. وی در تاریخ ٢۰ بهمن ۱۳۹۷ توسط دادگاه انقلاب جمهوری اسلامی به اعدام محکوم شده است. حکم اعدام او به دنبال ادعاهای بی‌اساس و بدون شواهد کافی از سوی سپاه پاسداران مبنی بر دست داشتن او در قتل یک افسر سپاه صادر شده است.

آقای دریس ۴۰ ساله است و در زندان شیبان اهواز به سر می‌برد. بر اساس گزارش‌ها، اتهام حبیب دریس «محاربه با خدا» است؛ اتهامی که مبنایی در واقعیت ندارد؛ اما برای او حکم اعدام به همراه داشته است. حبیب یکی از شش نفری است که در یک روز بازداشت و به قتل متهم شدند.

در دوره بازداشت، حبیب دریس متحمل شکنجه‌های سخت روحی و جسمی بوده ‌است. یکی از زندانیان سیاسی سابق از او نقل کرده است که: «بازجویان در حالی دست و پایش را بسته بودند، او را از سقف آویزان کرده، سرش را چندین بار در آب فرو کرده و با گذاشتن حوله‌های خیس روی صورتش، او را تا مرز خفگی برده‌اند.» این زندانی می‌افزاید که «بدن حبیب بارها کبود و خون‌آلود و پوستش کنده شده بود؛ زیرا او را با کابل و لوله کتک می‌زدند.»

نیروهای سپاه برای شکنجه حبیب، همسر و فرزندش را نیز ربودند. این نوع شکنجه‌های روحی و جسمی، روش حکومت برای وادار کردن زندانیان سیاسی به اعتراف به اعمالی است که انجام نداده‌اند. با وجود این موارد، دادگاه آقای دریس او را در ٢٥ بهمن ۱۴۰۱ به اعدام محکوم کرد. اطلاعات کمی در مورد شرایط فعلی حبیب وجود دارد.

برگرفته از «تلگرام»   ۳۱ اردی بهشت ماه ۱۴۰۲

بختی برای ویرایش گسترده ی این گزارش نداشتم.  ب. الف. بزرگمهر

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!