«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۲ اردیبهشت ۱۸, دوشنبه

نمونه ی کوجکی از "شیرینکاری" های «نازی ها» در «جنگ جهانی دوم»

این تنها نمونه ی کوجکی از "شیرینکاری" های «نازی ها» در «جنگ جهانی دوم» است:
زنده زنده سوزاندن پرستار «اتحاد جمهوری های شوروی سوسیالیستی»* در یکی از پیشانی های نبرد! نازی هایی که همزمان با زمینگیر شدنِ هر آن فزاینده ی سامانه ی رو بمرگ سرمایه داری امپریالیستی، در کالبدی نو در سراسر اروپای باختری و برخی کشورها و سرزمین های پیرامون آن جان می گیرند تا سیاست جنگ افروزانه ی «یانکی» ها و برادران «انگلوساکسون» خود در آن آبخست نفرین شده را در همراهیِ بیش تر زیرجُلی و پاورچین دولت ها و ملت های شغال سرشت اروپایی پی گرفته، تنور اهریمنی  جنگ را روشن نگاه دارند. مرگ بر امپریالیسم و همه ی فرآورده های ننگین آن از «نازی» ها و «فاشیست» ها گرفته تا مزدوران اسلام پیشه ی آن در ایران و دیگر کشورهای رویهمرفته نگونبخت نامور به «اسلامی»!

ب. الف. بزرگمهر   ۱۸ اردی بهشت ماه ۱۴۰۲

* ملی گرایان دوآتشه ی روسی که چهره ی راستین خود را از آن میان، زیر پوشش زنده کردن آیین های روسی پنهان می کنند از آن جنگ که بی یاوری و همبستگی جانانه و همه سویه ی همه ی خلق ها و ملت های «اتحاد جمهوری های شوروی سوسیالیستی» هرگز به پیروزی درخشانِ نشانه گذار جهانی نمی رسید با برنام «جنگ بزرگ میهنی» یاد می کنند و آماج سخن کوته بینانه شان، تنها روسیه است و بس! آن ها دانسته و آگاهانه خود را بفراموشی می زنند که روسیه ی آن هنگام با همه ی بزرگی خود، تنها در کالبد سوسیالیستی آن از آرش و مانشی سزاوار برخوردار بود و آن جنگ، «جنگ بزرگ میهن سوسیالیستی» بود.

با آنکه به شوندهای سیاسی، ناچارم از «نکوهش باریک بینانه» («انتقادی») سیاست دولت همچنان مافیایی روسیه خودداری ورزیده و آنچه گفتنی است را بیش تر در چارچوب ریشخند («طنز») بر زبان آورم، در آستانه ی یادبود آن پیروزی درخشان تاریخی در برابر «نازیسم» و «فاشیسم» که شکستی همه سویه برای سرمایه داری امپریالیستی در گستره ی جهان را نیز در پی داشت، این یادآوری یا بهتر بگویم: «تودهنی» به همه ی دوآتشه های روسیِ ریز و درشت  از بالا تا پایین آن دَم و دستگاه را کاری سزاوار و بایسته دانستم.  ب. الف. بزرگمهر   ۱۸ اردی بهشت ماه ۱۴۰۲

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!