می بینی کیر خرِ بی پدر مادر؟ دختران
دانشجو گیسوان نازنین خود را به درخت آویخته اند. تو هم بیا و یکبار هم شده در
زندگی سر تا پا آلوده ات مرد باش و بجای آویزان کردن جوانان دلاور مردم از دار و
درخت، ریشت را بتراش و جایی در پشت بام ولایت، آنجا که دختران دلاور دیگری خودکُشی
شدند، بیاویز: نشانه ای از درخواستی آشتی جویانه و توبه به درگاه توده های مردم
ایران برای بخشودن گناهانِ بی شمارت. نترس! سخت تر از نرمش های حقیرانه و پی در پی
در برابر خداوندان سرمایه ی جهان برای پشتِ در نماندن نیست. نگران فرشته های الهی انباشته
در ریشت هم نباش! بزودی پناهگاهی در جایی دیگر خواهند یافت و از رنج و شکنجه ی گوش سپردن به بیانات مُشعشعانه ات که گوش آن ها را بیش از
همه آزرده، آسوده خواهند شد.
ب. الف. بزرگمهر ۲۰ آذر ماه ۱۴۰۱
زیرنویس پرتور:
آویزان کردن گیسوان بریده شده
در دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر