چرا درست از میان چنین جای تنگی؟

گفتگوی نه چندان پندارآمیز خبرنگاری موشکاف با «کیربی»*

ـ شما با اشاره به هنجارهای جهانی و آزادی کُنش در دریاها و آسمانِ باختر ꞌاُکیانوس آرامꞌ از بایستگی پشتیبانی از ترابری های هوایی و دریایی استاندارد از راه «تنگه تایوان» سخن رانده اید.** با نگاهی حتا گذرا به نخشه ی آن سامان می توان بروشنی دید که در آنجا جز چین و تایوان و دورتر، فیلیپین در جنوب و ویتنام در باختر و شمار ناچیزی از آبخست ها از آنِ این یا آن کشور، خشکی دیگری در کار نیست و تا چشم کار می کند، اُکیانوسی دامن گسترده است. چه انگیزه ای شما را وامی دارد که از میان این همه راه ها که کم و بیش همه شان از دیدگاه اختسادی بس سزاوارتر از آن تنگه ی باریک است، درست همین تنگه را برای رفت و آمد ناوها و هواپیماهای رزمی تان برگزیده اید؟ خوشبختانه یا شوربختانه، بندر بزرگِ «هُنگ کُنگ» نیز سال هاست به کشور چین بازگردانده شده است و می انگارم بویژه در روز و روزگار پرآشوب کنونی، نه تنها شما را به آنجا راه نمی دهند که چشم دیدن تان را هم ندارند.    

ـ خوب! هم ناوی ها و هم نیروهای هوابردمان از اینکه روزهای پی درپی در میان اُکیانوس این ور و آن ور بروند که ارزشی هم برای مان ندارد، دلشان می گیرد و برخی از آن ها دریازده می شوند؛ آن ها رفت و آمد از درون یا بر فراز آن تنگه را بیش تر خوش دارند و بختی هم هست تا سر و گوشی بیش تر آب دهند و یادی هم از گذشته های دورتر کنند که همه ی آن سرزمین پهناور که «تایوان»، ناخن کوجکی از آن همه است، در چنگ برادران «انگلوساکسون» ما بود. افزون برآن، مگر نمی دانید که ما خوب یا بد، خو گرفته ایم تا در هر جای تنگی، انگشت مان را فرو کنیم تا به اندازه ای گشاد شود که آزادانه به هر سو دلمان خواست برویم؟ شما که خود شهروند «ایالات متحد» هستی، بیگمان آگاهی که همه ی این ها که بر زبان آوردم، در چارچوبِ پاسداری از دمکراسی، آزادی و هوده ی آدمی می گنجد. به همین شَوَند است که ما هیچ جای تنگ را چه تنگه باشد یا هر سوراخ دیگری برنمی تابیم. امیدوارم پاسخ شما را داده باشم؛ وگرنه، ناچارم چگونگی انجام آن را همینجا نشان تان دهم!   

ب. الف. بزرگمهر    ۱۶ امرداد ماه ۱۴۰۱

* نام خانوادگی این تبهکار گستاخ مادربخطا را به لُری بخوانید، سزاوارتر است.

** «کاخ سپید» [بخوان: کاخ روسیاه!]، روز پنجشنبه ی گذشته به آگاهی رساند که کشتی‌ها و هواپیماهای نیروی دریایی «ایالات متحد» [بخوان:«یانکی» ها!] در دو هفته آینده از «تنگه ی تایوان» رفت و آمد (عبور) خواهند کرد. «جان کیربی»، سخنگوی [تبهکار و سزاوار تیربارانِ یانکی» ها] در «شورای امنیت ملی» شان، مانورهای رزمجویانه ی (نظامی) چین در آن سامان (منطقه) را دادباخته خواند (محکوم کرد) و گفت که «پنتاگون» به ناو هواپیمابر «یو اس اس رونالد ریگان» و همپایانش («اسکورت» هایش) دستور داده تا برای پایش بر چند و چونِ رویدادها در نزدیکی «تایوان» بمانند؛ این کشتی ها بتازگی از پیرامون ژاپن به «دریای چین خاوری» جابجا شده اند. این سخنگو همچنین آزمایش های موشکی چین را «ناپاسخگویانه» و «در ناهمتایی با آماج های دیرینه ی ما برای پاسداری از همزیستی آشتی جویانه (صلح) و پایوری در سراسر تنگه تایوان و در آن سامان» [ارواخ مَشکت توله سگ!] خواند و دادباخته شمرد. وی گفت:
«ما چون (مانند) چندین دهه ی [گذشته]، برابر با هنجارهای جهانی (قوانین بین‌المللی) از کُنش (عملیات) در دریاها و آسمانِ باختر ꞌاُکیانوس آرامꞌ، پشتیبانی از ꞌتایوانꞌ و پاسداری از اُکیانوس های هند و آرام، دست نخواهیم کشید (منصرف نخواهیم شد).» «کیربی» افزود:
چون (به عنوان) بخشی از این کوشش، «ایالات متحد» [بخوان:«یانکی» ها!] در دو هفته ی آینده ترابری (ترانزیت) های هوایی و دریایی استاندارد از راه تنگه تایوان را انجام خواهد داد.

برگردان گزارشی برگرفته از «آرتی» به تاریخ » ۱۴ امرداد ماه ۱۴۰۱ به یاری «گوگل» (با ویرایش، پارسی و پاکیزه نویسی درخور از اینجانب؛ برجسته نمایی های بوم و افزوده های درون [ ] نیز همه جا از آنِ من است.  ب. الف. بزرگمهر)