«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۱ بهمن ۲۶, چهارشنبه

من که راستش کمی دودل هستم که چیز تازه ای از کار در بیاد و گشایشی در کار باشه ...

می گم داداش! این «بریکس» و گروهبندی های دیگه که کشورهای دیگه ای هم دنبالش راه افتادن، خیلی خوبه که خط و خطوط سوسیالیستی نداره؛ ولی اینجوری هم نمی شه که کشورها به همدیگه تنها کاسه بشقاب و نقل و نبات بفروشن. از این هم اگه بگذریم که خود همین کار، چشم و همچشمی درونِ گروه ها را افزایش می ده و بیم اینکه دست آخر همین کاسه کوزه ها را توی سر هم خرد کنیم بالا می بره، دست بالا یک باشگاه سیاسی اقتصادی یا بزبان ساده تر «ترشی هفته بیجار» که بیش تر نیست. فکر می کنی اینجوری می تونیم در برابر غول های سرمایه داری، گیریم که زمینگیر هم شده باشند، بایستیم و سرِ پا بمونیم؟ من که راستش کمی دودل هستم که چیز تازه ای از کار در بیاد و گشایشی در کار باشه ...

ب. الف. بزرگمهر   ۲۶ بهمن ماه ۱۴۰۱

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!