«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۴ شهریور ۹, یکشنبه

دوست از دست رفته ی کودکان و نوجوانان و بزرگسالان همه ی جهان ستمدیده ی روزگار ما

صمد بهرنگی، دوست از دست رفته ی کودکان و نوجوانان و بزرگسالانِ نه تنها ایران که همه ی جهان ستمدیده ی روزگار ما! بسان بزرگان دیگری چون زنده یاد تقی ارانی، زندگی اش کوتاه، ولی چنان نشانه گذار و برانگیزاننده بود که گویی پروانه های روان مهربانش، همچنان گِرد سرِ جان های شیفته ی آموختن می چرخد و آتشی راهنما در دل شان می گیراند.

ب. الف. بزرگمهر   نهم شهریور ماه ۱۴۰۴

ویدئوی پیوست (برگرفته از «تلگرام» نهم شهریور ماه ۱۴۰۴): صمد بهرنگی، دوست از دست رفته ی کودکان و نوجوانان و بزرگسالان همه ی جهان ستمدیده ی روزگار ما



هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!