«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۴ مرداد ۱۸, شنبه

از فرمایشات بس حکیمانه و راهگشای کُسخُل میرزای اسلامی انگلیسی

«حجت الاسلام والمفسدین» محمدجوادحاج علی اکبری امروز (۱۷ امرداد ماه ۱۴۰۴) در نماز آدینه ی تهران در «نیایشگاه (مُصَلّی) امام خمینی» گفت:«خداوند متعال در قرآن کریم می‌فرماید در حوزه آب خودم شما را سیراب می‌کنم و تاکید دارد مگر آیا این آب را ما از ابرها برای شما نازل نکردیم؟ پس چرا شُکر نمی‌کنید؟
...

وی با پافشاری (تاکید) بر برجستگی نیایش (اهمیت دعا) در زندگی فرمود:
«اگر دعا نکنید، قطعا خداوند متعال به شما اعتنا نمی‌کند. بر همین اساس در خواستن آب هم باید دست به دعا و نماز شد و باید همراه با بزرگان در مصلی‌ها و مساجد نماز باران بخوانیم و استغفار کنیم تا لطف الهی شامل حال ما شود.»

برگرفته از رسانه ای اینترنتی (با ویرایش، پارسی و اندک بازنویسی درخور از اینجانب: ب. الف. بزرگمهر)

پی افزوده:

«جمعی به دعای باران بیرون رفتند و همه اطفال مکتب ها را نیز با خود بردند.

ظریفی پرسید: این طفلان را کجا می برید؟

 گفتند: تا دعا کنند؛ که ایشان بی گناهانند و دعای بی گناهان مستجاب است.

 گفت: اگر دعای ایشان مستجاب شدی، یک مکتبدار در همه عالم زنده نماندی!»

فخرالدین علی صفی، لطائف الطوائف

برگرفته از «کتاب کوچه»، حرف الف، دفتر سوم، زنده یاد احمد شاملو، چاپ دوم، تابستان ۱۹۹۵

 https://www.behzadbozorgmehr.com/2015/11/blog-post_75.html

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!