«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۴ مرداد ۲۸, سه‌شنبه

ریسمان گرهداری بر گردن‌های سرفراز تا سر به زیر به آسمان رهسپار شوند

گفت: اعدام چیست؟
گفتم: هیچ
جز طنابی که-
قدرت!
دولت!
حاکمان!
هراسناک
با قانون‌شان
بر گردن‌های سرافراز می‌اندازد
تا
پرسشگران
کنشگران
کارگران
معلمان
شریفه‌ها
و گردن‌فرازها-
سر به زیر شوند ...

«فلزبان»

برگرفته از «تلگرام»   ۲۸ امرداد ماه ۱۴۰۴

برنام از آن من است.  ب. الف. بزرگمهر

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!