«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۴ شهریور ۷, جمعه

رزم تان پیروز ای پایداران!

راهپیمایی و گردهمایی پرشور مردم سنندج در پشتیبانی از آموزگاران از کار رانده شده

 امروز جمعه ۷ شهریور ۱۴۰۴، صدها نفر از مردم سنندج با فراخوان «کمیته مردمی حمایت از معلمان اخراجی کردستان» با کوه پیمایی و تجمعی پرشور در منطقه آبیدر دست به اعتراضی پرشور علیه اخراج سازی* های گسترده معلمان زدند.

تجمع کنندگان با نصب پلاکاردهایی در محل  و سردادن شعارهای: معلم زندانی آزاد باید گردد، کارگر، معلم، دانشجو، اتحاد، اتحاد،  و "معلم آزاده، حمایتت می‌کنیم" خواهان  لغو آرا صادر شده علیه معلمان و  بازگشت آنان به کلاس‌های درس شدند.

برگرفته از «تلگرام»   هفتم شهریور ماه ۱۴۰۴ (بختی برای ویرایش این نوشته نداشتم.  ب. الف. بزرگمهر)

* این نشانه ای از تنگدستی و شلختگی در کاربرد زبان پارسی است؛ زبانی که شمار بسیاری از مردم ایران به یاری آن با یکدیگر سخن می گویند و باره های گوناگونی جز این را نیز دربرمی گیرد؛ زبانی که بویژه با پا نهادن «گوگل» به میدان، گاه همجوشی از زبان های بیگانه با پارسی است و هر بُزی با اندک دانش و بینش که شمار بسیاری از آن ها را در میان ایرانی تبارانی کوچیده به کشورهای دیگر می توان یافت، در زشت نمودن و سُم مال نمودن (بجای پایمال نمودن) هر چه بیش تر آن، نخشِ خود را دارد.  ب. الف. بزرگمهر   هفتم شهریور ماه ۱۴۰۴

پارسی نویسی:

یکی از بدترین کاربرد فعل [کارواژه] های کمکی، سود بردن از فعل «ساختن» است و بدترین نمونه ی آن «نابودسازی» یا «ویران سازی» است ... نابودی و ساختن رویاروی هم هستند. اینکه بگوییم فعل «ساختن» در اینجا به عنوان فعل کمکی بکار برده شده، دشواری را بیش تر می کند. فعل ساختن را در موردهایی بسیار اندک می توان به عنوان فعل کمکی بکار برد.

برگرفته از پیوند زیر:

https://www.behzadbozorgmehr.com/2011/08/blog-post_25.html

ویدئوی پیوست:  رزم تان پیروز ای پایداران



هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!