از زبان یکی از نوجوانان زبان دراز: ب. الف. بزرگمهر ششم شهریور ماه ۱۴۰۴
* مُخَدِّر سبز در ایران
مُخَدِّری که تهران را بلعیده، میانکاله را به آتش کشیده و الیگودرز را قُرُق کرده است؛ کشوری که یکششم جمعیتش با موادمخدر درگیرند و زنجیرهای از سوداگری،نابودی محیط زیست و سقوط نسل جوان، آن را به نابودی می کشاند.
میانگین سن شروع اعتیاد در ایران به ۱۶سال رسیده است.
اعتیاد در ایران چهرهای جوانتر از همیشه پیدا کرده است. براساس دادههای رسمی، میانگین سن شروع مصرف مواد به ۱۶ سال رسیده؛ یعنی سه سال کمتر از میانگین جهانی. این یعنی ورود نوجوانان به تونلی تاریک درست در سنی که باید به آینده و رویای فردا فکر کنند. امروز بیش از ۴ میلیون و ۴۰۰ هزار ایرانی به شکل مستمر یا غیرمستمر مواد مخدر مصرف میکنند و با در نظر گرفتن خانوادهها، حدود ۱۵ میلیون نفر بهطور مستقیم یا غیرمستقیم درگیر این معضلاند؛ رقمی تکاندهنده که معادل یکششم جمعیت کشور است؛ اما الگوی مصرف نیز تغییر کرده است. «گل» که در دهه ۹۰ در رتبه ششم یا هفتم مصرف قرار داشت، اکنون به رتبه سوم رسیده است. طبق آمار، در گروه نوجوانان (۱۵ تا ۱۸ سال)، ۶۶ صدم درصد مصرف گل گزارش شده و در میان جوانان این عدد به ۳/۳ درصد میرسد. شاید این اعداد کوچک به نظر برسند، اما چون مربوط به مصرفکنندگان مواد هستند، واقعیت بسیار گستردهتر از چیزی است که روی کاغذ دیده میشود. پشت این آمارها پرسشی جدی وجود دارد: این حجم از گل از کجا تأمین میشود؟ پاسخ تلخ است؛ بخشی از خاک ایران به مزرعههای پنهان ماریجوآنا بدل شده است.
پناهگاه میانکاله در مازندران، که باید مأمن پرندگان و گونههای کمیاب گیاهی باشد، حالا به کانون پنهان کشت ماریجوآنا بدل شده است؛ جایی که زمینها پاکتراشی میشوند، انارهای ترش کمیاب از بین میروند و حتی در رقابت میان کشتکنندگان، آتش به جان زمینها میافتد. هر بوته ماریجوآنا تا یکونیم کیلوگرم بار میدهد؛ سودی کلان برای کشتکننده اما بهایی سنگین برای طبیعت و جامعه. الیگودرز در لرستان نیز در معرض همین تراژدی است. این روند اگر مهار نشود، زمینهای حاصلخیز بیشتری قربانی میشوند و در نهایت، بذر مرگ و اعتیاد نهتنها در طبیعت که در جان نوجوانان و خانوادههای ایرانی میروید. امروز «گل» دیگر تفنن لوکس نیست؛ خط مقدم اعتیاد در ایران است و این پرسش را پیش روی ما میگذارد: وقتی نوجوان ۱۶ ساله ایرانی اولین پک از سیگار گل را میزند، آیا هنوز فرصتی برای نجات باقی ماند
برگرفته از «تلگرام» ششم شهریور ماه ۱۴۰۴
بختی چندان برای ویرایش این گزارشگونه نداشتم. ب. الف. بزرگمهر
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر