«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۴ شهریور ۴, سه‌شنبه

بسوی هر کدام شان که دستی دراز کردیم، تیزی در کرد ....

وزیر علوم، تحقیقات و فناوری گفت: در سالی که گذشت تلاش کردیم تا احساس بی‌عدالتی را در دانشگاه از استاد تا دانشجو دور کنیم. (برگرفته از «تلگرام خبرگزاری خرموش نشان ایر و اینا»  ۲۷ امرداد ماه ۱۴۰۴)

خوب! کوشش تان برآیند و دستاوردی نیز داشت؟

چه بگویم والله؟! بسوی هر کدام شان که دستی به نشانه ی دوستی و دلجویی و اینا دراز کردیم، تیزی در کرد و گفت:
برای آنکه تهی دست برنگردی! گویی همگی دست به یکی کرده بودند که دست مان بیندازند! با این همه، ما هیچکدام را بریش نگرفتیم و با برخی از نُخبگان جوان قرار مدار گذاشتیم تا یک گروه آسیب شناسی ویژه برای پژوهش این پدیده درست کرده، ببینند این ها چه مرگ شان است. هر چه نباشد، ما وزیر علوم، تحقیقات و فناوری نظام هستیم و به هر پدیده ای باید با دید علمی و دانش پژوهانه بنگریم. خدا آخر و عاقبت همگی مان را به خیر کند؛ انشاء الله!

ب. الف. بزرگمهر   چهارم شهریور ماه ۱۴۰۴

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!