«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۴ تیر ۱۸, چهارشنبه

تخم سگ های ننگ ایران و ایرانی! زندانیان سیاسی را آزاد کنید

زندانیان سیاسی را آزاد کنید، حرامزاده ها!* کاری نکنید که توده های مردم تکه تکه تان کنند؛ و چنانچه می پندارید خرتان از پل لات بی همه چیز «یانکی» خواهد گذشت و «ماه انگبین» در راه است، کور خوانده اید. همه ی اینگونه تبهکاری ها را آن ها نیز می بینند و وختش که برسد با بمباران آوازه گری های شان به یاری گروه های خودساخته ی «هوده ی آدمی» که چون شامورتی می دانند کِی اشک سوسمار بریزند، هم پول باز هم بیش تری از کیسه های انباشته از دزدی های تان بیرون خواهند کشید و هم پوست تان را بیش از پیش خواهند کند، تخم سگ های ننگ ایران و ایرانی!

سرنگون باد گروهبندی های خرموش اسلام پیشه ی فرمانروا بر میهن مان در جنگی ساز و برگ یافته به جنگ ابزار!

برپا، پایدار و پیروز باد پیشانی یگانه ی خلق های ایران برهبری طبقه کارگر!

ننگ و نفرت بر همه ی رژیم هایی که به هر شوند سودجویانه و کوته بینانه از رژیم تبهکارِ دزدان اسلام پیشه ی ننگ ایران و ایرانی پشتیبانی می کنند!

ب. الف. بزرگمهر   ۱۸ تیر ماه ۱۴۰۴

* وضعیت غیر انسانی و فاجعه‌بار زنان زندانی پس از انتقال به زندان قرچک ورامین

در حالی که سیزده روز از انتقال ناگهانی و اجباری ده‌ها زن زندانی سیاسی از زندان اوین به زندان قرچک ورامین می‌گذرد، کمپین آزادی وریشه مرادی با انتشار بیانیه‌ای، زنگ خطر را درباره وضعیت جسمی و روانی این زندانیان به صدا درآورد.

به گفته این کمپین، زندانیان سیاسی زن در قرچک در شرایطی غیرانسانی نگهداری می‌شوند؛ بدون تهویه، در گرمای طاقت‌فرسای تابستان، با سرویس‌های بهداشتی فاضلاب‌زده، بدون امکان شست‌وشوی بهداشتی لباس، و با آشپزخانه‌ای که جان آن‌ها را به خطر می‌اندازد.

بر اساس تماس‌های محدود زندانیان با خانواده‌هایشان، آن‌ها در قرنطینه‌ای قرار گرفته‌اند که حتی به فروشگاه یا فضای عمومی زندان دسترسی ندارند. تخت‌های تنگ و اتاق‌های شلوغ، انزوای شدید و بلاتکلیفی حقوقی، فشار روانی را به اوج رسانده است.

کمپین در بیانیه‌اش نوشت: «اگر از موشک نمردیم، نمی‌خواهیم با آتش‌سوزی و گازگرفتگی بمیریم.» این جمله بازتابی از وضعیت امنیتی و زیستی نابسامان این زندانیان است.

این کمپین، اقدام به انتقال این زنان را بخشی از یک پروژه‌ی تنبیهی دانسته و خواهان واکنش فوری نهادهای حقوق بشری بین‌المللی، از جمله گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور ایران، شده است.

برگرفته از «تلگرام»   ۱۸ تیر ماه ۱۴۰۴ (بختی برای ویرایش این گزارش نداشتم.  ب. الف. بزرگمهر)

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!