«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۴ تیر ۲۷, جمعه

گوز

گوزی گُنده برای برآشفتن جهان و ترساندنِ ملت ها و خلق هایی خواهانِ جهانی دادگرانه که در چارچوب همکاری ها و همچشمی ها با دیگر شاخ های رویش یافته در این سال ها نیز نمی گنجد و بی هیچ گمان و گفتگو از آن فراتر خواهد رفت.

ب. الف. بزرگمهر   ۲۷ تیر ماه ۱۴۰۴

* برنام را می شد «آقای گوز» یا چیزی در این مایه نام  نهاد؛ ولی دانسته آن را گوز نامیدم؛ زیرا این پدیده، خودِ گوز است؛ بی هیچ افزوده ای!

پرتور را از «آرتی» برگرفته و بدلخواه خود دستکاری نموده ام.  ب. الف. بزرگمهر

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!