«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۴ تیر ۲۳, دوشنبه

اگر خدای نکرده جنگ به پنج شش ماه می رسید ...

به گفته رئیس سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری کشور، در جنگ ۱۲ روزه، نیروهای این سازمان نتوانستند برای اطفای حریق جنگل‌های زاگرس در مناطق حضور پیدا کنند و در همین مدت دو هزار هکتار از این اراضی دچار حریق شدند.

برگرفته از «تلگرام خبرگزاری خرموش نشان ایر و اینا»   ۲۳ تیر ماه ۱۴۰۴

دنباله ی سخنان این مردک:

خوب! بحمدلله جنگ ۱۲ روز بیش تر نبود؛ اگر خدای نکرده به پنج شش ماه می رسید، دیگر نه جنگل و آبخیزداری در این کشور پهناور در کار بود و نه تنابنده ای بر جای می ماند که زیر بمباران «شیطان بزرگ» و «عزراییل جِغِله» تاب بیاورد. بیایید دست نیایش بسوی پروردگار دراز کنیم تا مِهر ما را در دل «شیطان بزرگ» افکنده، آن «جِغِله» که دلبستگی ویژه ای به شهروندان و زنان و کودکان دارد را گوشمالی دهد تا انشاء الله ایران آزاری را کنار بگذارد. الهی آمین!

ب. الف. بزرگمهر   ۲۳ تیر ماه ۱۴۰۴

ویدئوی پیوست: اگر خدای نکرده جنگ به پنج شش ماه می رسید



هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!