«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۴ مرداد ۷, سه‌شنبه

شوخی کردم بابا! کدام رسمیت؟

یک شوخی بود؛ اینجا تا دلتان بخواهد عرب داریم. هم نمایشی برای آن ها بود تا کمی دلگرم شوند؛ هم تَشَری به «عزراییل» که آبروی مان را بیش از این نبرده و در تنگنا گرفتارمان نکند.

از زبان این آبزیرکاه ترین جانور «جامعه جهانی»:  ب. الف. بزرگمهر   هفتم امرداد ماه ۱۴۰۴

«امانوئل مکرون»، مهتر جمهور فرانسه به آگاهی رسانده که کشورش پلستین را چون یک کشور برسمیت خواهد شناخت. گزیده ای برگرفته از «آرتی» به تاریخ دوم امرداد ماه ۱۴۰۴



هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!