«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۴ مهر ۷, دوشنبه

ما را بیرون می کنید؟ دوباره برمی گردیم تا پژوهش مان را پی بگیریم

ما را بیرون می کنید؟ دوباره برمی گردیم؛ هم آن اورانیوم پنهان شده را پیدا می کنیم، هم زیان های ببار آمده در فُردو و نطنز که «جامعه جهانی» چشم براه بررسی و پژوهش ماست را ارزیابی می کنیم. این نخستین کاریای ماست و بدون انجام آن ها نمی توانیم پیش برویم.

از اندیشه و زبان این روباه بیزاری برانگیز «جامعه جهانی»:  ب. الف. بزرگمهر   هفتم مهر ماه ۱۴۰۴



هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!