«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۴ شهریور ۲۵, سه‌شنبه

شادباش برای آزادی کارگری آگاه و پایدار در برابر دشمنان طبقاتی

به نوبه ی خود، آزادی بانو نسرین جوادی، کارگری آگاه که در دادگاه خرموش ها جانانه از خواست های طبقه ی خویش و دیگر زحمتکشان پشتیبانی نمود را شادباش گفته* و امیدوارم همه ی زندانیان سیاسی بزودی از زندان رهایی یابند. 

بر بنیاد آزمون های تلخ گذشته، ناچارم این نکته را نیز بیفزایم و هشدار دهم که با همه ی نیرو باید جلوی ترفندهای پلید رژیم پوشالی دزدان اسلام پیشه در آزادی تنی چند از زندانیان سیاسی و همزمان یا با اندک درنگی برای بدار آویختن شماری دیگر از برومندترین زندانیان پایدار ایران زمین زمینه می چینند، ایستادگی نمود.

ب. الف. بزرگمهر   ۲۵ شهریور ماه ۱۴۰۴

* بانو نسرین جوادی، کارگر بازنشسته ی «تامین اجتماعی» از زندان  قرچک ورامین آزاد شد.

برگرفته از «تلگرام»   ۲۴ شهریور ماه ۱۴۰۴

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!