بیم و امید همواره پا به پای یکدیگر در ستیز و کشاکش بوده
و هستی مردم جهان را انباشته اند؛ گرچه، شاید هیچگاه نه اینچنین نزدیک و همپای
یکدیگر. سخن بر سر مرگ و زندگی است که این یک، رنگین کمانی از خوشبختی توده های
مردم در همه جای جهان را نوید می دهد و آن یک، آذرخشی است سوزاننده و مرگبار با
نوایی بم و بیم برانگیز. هر دو به همان اندازه آسمانی اند که زمینی؛ یکی بازتاب نیک
ترین آرزوهای دیرینه ی آدمی است که در آسمان نقش می بندد و دیگری داغ و درفشی
آسمانی است که انگ و نشان خویش را بر زمین می کوبد. یا باید در برابر این یک سر
فرود آورد و خمودی و مرگ را پذیرا شد یا با سری افراشته به رنگین کمان آرزوهای نیک
آدمی پیوست و در راه به بار نشستن آن دلاورانه رزمید. دیگر چون گذشته ای نه چندان
دور، جایی گَل و گشاد در میان این دو در هیچ جایی از جهان هستی ندارد. ناگزیر به
گزینشی! دیر بجنبی، سیلابِ در راه، غرش کنان ترا بجایی درخور هستی ات خواهد برد و
فرو خواهد نشاند. روشن کن چکار خواهی کرد! دلاور باش و خود برگزین!
ب. الف. بزرگمهر ۲۵
شهریور ماه ۱۳۹۶
https://www.behzadbozorgmehr.com/2017/09/blog-post_44.html
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر