بله! ما می توانیم ... این هم نمونه ای کوچک از توانایی های مان!*
از زبان ملیجک مادربخطای نظام که در آن سازمان نامور به ملت های یگانه با گنده گوزی گستاخانه ای خود را نماینده ی ایران جا می زند؛ ولی بیش تر درباره ی آنچه بر «غَزّه» رفته و رهبر مادربخطای رژیم پلیدش در کنار «نادان یابو»، یکی از برانگیزانندگان آتش افروزی در آنجا بوده، اشک سوسمار می افشاند؛ گویی نماینده ی آنجاست: ب. الف. بزرگمهر نهم مهر ماه ۱۴۰۴
* تنها زیستگاه کرانه ای (ساحلی) جنوب دریای خزر، زیر پای گردشگران
پارک ملی «بوجاق» در استان گیلان، نخستین پارک ملی «خشکی ـ دریایی» ثبتشده در ایران است و برپایه قانون های «سازمان حفاظت محیط زیست»، پا نهادن گردشگر به آن ناشایا (ممنوع) است؛ ولی همانگونه که پرتورهای ثبت شده در روز چهارم مهر نشان میدهد، پا نهادن وِلِنگ و وازِ (بیضابطه) گردشگران به این زیستگاه آسیب رسانده است. فرسایش خاک پیامد (ناشی) از آفرودسواری، آتشسوزی، بریدن (قطع) درختان، آلودگی آوایی (صوتی) و پسماند از آن میان، نشاندهنده ی هستی این گردشگران است.
برگرفته از «تلگرام خبرگزاری خرموش نشان ایر و اینا» ششم مهر ماه ۱۴۰۴ (با ویرایش و پارسی نویسی درخور از اینجانب: ب. الف. بزرگمهر)
ویدئوی پیوست: بله! ما می توانیم ... این هم نمونه ای کوچک از توانایی های مان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر