برپا، پایدار و پیروز باد پیشانی یگانه ی خلق های ایران برهبری طبقه کارگر برای سرنگونی رژیم پوشالی!
ننگ و نفرت بر همه ی رژیم هایی که به هر شوند سودجویانه و کوته بینانه از رژیم تبهکارِ دزدان اسلام پیشه ی ننگ ایران و ایرانی پشتیبانی می کنند!
ب. الف. بزرگمهر ٢۶ مهر ماه ١۴٠۴
***
رنج زنان مددجو و بی سرپرست بلوچ در مسیر مراجعههای اجباری به کمیته امداد!
بگزارش حال وش / زنان بیسرپرست بلوچ در مناطق روستایی سیستان و بلوچستان، به رفتار تحقیرآمیز و سیاستهای ناعادلانهی کمیته امداد اعتراض دارند. این زنان که اغلب در روستاهای دورافتاده و با شرایط معیشتی بسیار دشوار زندگی میکنند، ناچارند به دستور مسئولان کمیته امداد مناطق مربوطه هر ماه مسیرهای طولانی و طاقتفرسایی را برای مراجعه حضوری به دفاتر کمیته امداد طی کنند؛ در حالیکه مستمری آنها بهصورت مستقیم به حسابشان واریز میشود.
بگفتهی مددجویان، مسئولان کمیته امداد در شهرهای مختلف استان، آنان را تهدید کردهاند که در صورت عدم مراجعه حضوری ، از فهرست مددجویان حذف خواهند شد. این در حالیست که بسیاری از این زنان، توان جسمی یا مالی لازم برای چنین مراجعاتی را ندارند و ناچارند در گرمای سوزان تابستان یا سرمای زمستان، همراه با کودکان خردسال و بدون وسیله نقلیه، خود را به شهر برسانند و در انظار عمومی مقابل کمیته امداد بنشینند.
یکی از زنان مددجو در گفتگو با حال
وش گفته است:
«هر ماه باید از روستایمان چند ساعت با ماشین کرایهای تا شهر برویم. کرایه رفت و برگشت از مستمریمان بیشتر میشود. اگر نرویم میگویند حذف میشوید. چرا باید برای گرفتن حق خودمان اینقدر خوار و حقیر شویم؟»
به گفتهی منابع، همه اقلام حمایتی نظیر پوشاک، مواد غذایی و لوازم ضروری که میان مددجویان توزیع میشود، نه از سوی دولت بلکه توسط خیرین مردمی تأمین میشود. اما در عوضِ رساندن این اقلام به دست زنان ومددجویان در روستاها، از آنان خواسته میشود شخصاً به شهر بیایند و بستههای کمک را تحویل بگیرند.
زنان بلوچ میگویند این وضعیت بهویژه
برای افراد سالمند، بیماران و مادران جوانی که سرپرستی چند فرزند را برعهده دارند،
بسیار دشوار و آزاردهنده است.
منابع محلی همچنین میگویند کمیته امداد در بیشتر شهرهای استان دارای خودرو، نیرو و امکانات کافی است و میتواند با اندکی برنامهریزی، کمکهای مردمی و مستمریها را بدون نیاز به مراجعه حضوری، در محل سکونت مددجویان توزیع کند؛ اما تاکنون چنین اقدامی انجام نشده است.
بگفتهی فعالان، زنان بیسرپرست بلوچ نهتنها با فقر اقتصادی، بلکه با فقر نهادی نیز روبهرو هستند. در استان سیستان و بلوچستان، ساختار حمایتی بهجای تسهیل، خود به مانعی برای زندگی عزتمند تبدیل شده است.
یکی از فعالان اجتماعی بلوچ در اینباره
به حالوش گفت:
«رفتار با زنان بیسرپرست بیشتر شبیه بازخواست است تا حمایت. این زنان به جای دریافت احترام، تحقیر میشوند. نهادهای حمایتی فراموش کردهاند که هدف اصلیشان حفظ کرامت انسان است، نه امضای فرمی اداری.»
زنان بیسرپرست بلوچ میگویند آنچه
از مسئولان میخواهند نه لطف است و نه صدقه، بلکه یک حق انسانی و قانونی است: حق
زندگی با کرامت، بدون تحقیر و تبعیض.
آنها تأکید میکنند که کمکهای مالی و غیرنقدی کمیته امداد از محل نذورات و حمایتهای خیرین تأمین میشود و خیرین هرگز راضی نیستند نامشان با رنج و تحقیر نیازمندان گره بخورد. این مددجویان از نهادهای مسئول میخواهند سیاستهای فعلی را اصلاح کرده و شأن انسانی آنها را حفظ کنند./حال وش
برگرفته از «تلگرام» ٢۶ مهر ماه ١۴٠۴
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر