«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۴ مهر ۲۴, پنجشنبه

پیام گروهی از زندانیان دادباخته‌ به‌ بدار آویخته شدن در «یگان دو زندان قزل‌حصار» به مردم ایران

خطاب به مردم و سایر زندانیان

مردم عزیز ایران

در حالی نزدیک به هزار و پانصد نفر از زندانیان محکوم‌به‌اعدام در سالن‌های یک، دو، سه و چهارِ واحد دو زندان قزل‌حصار، در اعتراض به اعدام هم‌بندیان خود از روز دوشنبه ۲۱ مهرماه دست به اعتصاب غذا زده‌ایم که دیگر صبرمان از این‌همه ستم و گرفتن جان زندانیان و جوانان لبریز شده است.

هر روز و هر هفته شاهد هستیم که عده‌ای از هم‌بندیانمان به چوبه‌های دار سپرده می‌شوند و تعدادی نیز شب را با کابوس مرگ و چوبه‌های دار سپری می‌کنیم. این زجرآورترین لحظات زندگی ما و خانواده‌های ماست؛ درد و رنجی که سالیان است ادامه دارد. این وضعیت دیگر برای ما قابل تحمل نیست.

ما، جمعی از زندانیان اعتصابی در واحد ۲ قزل‌حصار، خواستار لغو مجازات اعدام در ایران هستیم. بساط اعدام و چوبه‌های دار باید از ایران برچیده شود. چرا و تا کِی باید دولت با نام قانون از جان انسان‌ها بگیرد؟

از همه مردم و کسانی که از این راه صدای ما را می‌شنوند، و از همه زندانیان می‌خواهیم که به هر وسیلهٔ ممکن از ما زندانیانِ زیر حکم اعدام حمایت کنند. پناه ما زندانیان، شما مردم عزیز هستید.

حق ما اعدام نیست و جای ما در زندان نیست.

علیه اعدام در ایران کاری کنید. صدایتان را بلند کنید، در برابر زندان‌ها تجمع کنید و نگذارید زندانیان را اعدام کنند.

از زندانیان اوین و رجایی‌شهر نیز تشکر می‌کنیم که به ما پیوستند.

زندان قزل‌حصار، واحد ۲ — ۲۳ مهرماه ۱۴۰۴

برگرفته از «تلگرام»   ٢٣ مهر ماه ١۴٠۴

سرنگون باد گروهبندی های خرموش اسلام پیشه ی فرمانروا بر میهن مان!

برپا، پایدار و پیروز باد پیشانی یگانه ی خلق های ایران برهبری طبقه کارگر برای سرنگونی رژیم پوشالی!

ننگ و نفرت بر همه ی رژیم هایی که به هر شوند سودجویانه و کوته بینانه از رژیم تبهکارِ دزدان اسلام پیشه ی ننگ ایران و ایرانی پشتیبانی می کنند!

ب. الف. بزرگمهر  ٢۴ مهر ماه ١۴٠۴

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!