ما هم خورد و خوراک مان را در اینجا می جوییم

ما هم خورد و خوراک مان را در اینجا می جوییم؛ ولی از ترس پاسبانِ آسمانی  و نمایندگان ریز و درشتش در این ولایت که به هر چیزی بند می کنند، جیک نمی زنیم. یادم نیست چرا ١٠میلیون را ۶ میلیون گفتیم؛ انشاء الله به بزرگی خودتان مرا ببخشید. از بس پرچانگی می کنیم، گاهی پرت و پلا می بافیم. این عکس را هم آدم نانجیبی از ما برداشت تا آبروی مان را پبش کَس و ناکس بِبَرد؛ ولی بحمدلله بخیر گذشت. می دانید هم که گُل پشت و رو ندارد.

از زبان خاله خان باجی پرچانه ی ولایت:  ب. الف. بزرگمهر  سوم آبان ماه ١۴٠۴ 

***

هم اکنون ۴۰ میلیون تومان هم برای گذران زندگی یک خانواده ۳ یا ۴ تَن کم است! آیا هزینه‌های آموزش و مسکن و پوشاک را بدیده گرفته‌اند؟ اگر یک هموندِ خانواده بیمار شود چه؟ سال پیش هزینه ی خوراک به تنهایی، برای هر کس بیش از ۶ میلیون تومان بود و هم اکنون از ۱۰ میلیون تومان هم بیشتر شده است.

۲۹ مهرماه، فاطمه مهاجرانی [بخوان: خاله خان باجی پرچانه در جایگاه توتی دولت «ملیجک نظام»!] با پشتیبانی از سیاست یارانه و کالابرگ با این آماج که پشتیبانی های دولت بسنده بوده و توانسته چاله چوله‌های زندگی مردم را بخوبی پُر کند، در جریان یک نشست رسانه ای چشم در چشم دوربین‌ها دوخت و درباره ی خط و مرز تنگدستی گفت:
«خط فقر در سال ۱۴۰۳ به ازای هر فرد ۶ میلیون و ۱۲۸ هزار و ۷۳۹ تومان برآورد شده است.»

گزیده ای از یک گزارش در خبرنگاری «ایل و اینا» به تاریخِ یکم آبان ماه ١۴٠۴ (برگرفته از «تلگرام» دوم آبان ماه ١۴٠۴) (با ویرایش و پارسی نویسی درخور از اینجانب؛ برجسته نمایی های بوم نیز از آنِ من است.  ب. الف. بزرگمهر)