«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۴ آذر ۱۳, پنجشنبه

کار را به آنجا رسانده اند که لبخند یا نگاهِ چپِ «دودکِش لات بی همه چیز یانکی» از آرش و مانشی ویژه برخوردار می شود

کار را به آنجا رسانده اند که لبخند یا نگاهِ چپِ «دودکِش لات بی همه چیز یانکی» نیز برای کار بمزدانِ رسانه ای دستگاهِ دیوانسالاریِ روسیه از آرش و مانشی ویژه برخوردار شده و در رسانه های شان بازمی تابد؛١ و این نخستین بار نیست و مرا به یادِ تا همین چندی پیشِ نوشته هایی بی ارزش در همین رسانه ها می اندازد که چنانچه نمونه هایِ از آنِ لات بی همه چیز «یانکی»: «دونالد ترامپ» را نادیده انگارم، آن مردک زنباره: «ایلان ماسک» که بگمانم بدون یاری «هوش ساختگی» نمی داند شمار زنانی که در زندگی اش بوده یا همچنان هستند از شمار فرزندانش بیش تر است یا کم تر را چنان بزرگ نمایش می دادند که چون یک نمونه، همین مانده بود که بنویسند:
"کارآفرینِ" بزرگ جهانی، امروز گوزی گنده از خود در کرد؛ بَه بَه چه بویی؟ «باد آمد و بوی اَن برآورد ...»٢

ب. الف. بزرگمهر   ١٣ آذر ماه ١۴٠۴

پی نوشت:

١ ـ رسانه: ویتکاف در ملاقاتش با پوتین، برخلاف تعاملاتش با اوکراینی‌ها، لبخند می‌زد

استیو ویتکاف، فرستاده ویژه رئیس‌جمهور آمریکا، در مقابل اوکراینی‌ها در میامی، بی‌لبخند، بدون اصلاح و ژولیده است. اما در مقابل پوتین، او لبخند پهنی می‌زند، صورتش را اصلاح کرده و توجه می کند.

«اسپوتنیک»   ١٢ آذر ماه ١۴٠۴ (دانسته از ویرایش آن خودداری ورزیده ام.  ب. الف. بزرگمهر)

٢ ـ با پوزش از روانِ شیخ اَجَل و یکی از چهار ستونِ بنیادی ادب و فرهنگ پارسی: سعدی شیرازی برای دستبرد در یکی از سروده هایش:
با پوزش از روانِ شیخ اَجَل و یکی از چهار ستونِ بنیادی ادب و فرهنگ پارسی: سعدی شیرازی برای دستبرد در یکی از سروده هایش:

باد آمد و بوی عنبر آورد
بادام شکوفه بر سر آورد
شاخ گل از اضطراب بلبل
با آن همه خار سر درآورد
...

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!