بیلِ دهقان خونین است
وقتی از میان گندمزار نورس
بلندش میکند.
سوزن زنان خونین است
و نانِ کمیابِ روی سفرهها خونین است
دست مردان خونین است
زیرا در این سرزمین برای دشمن هرکسی
راه فرار بسته است
و بطن مادر در این جا
باشکوهترین نقطهی پایان است
و تنها کودکان بداقبال
از رحم مادران جان سالم به در میبرند
تا چند مادران این شهر به هم
با گریه سخن بگویند
ترا چی بنامم ای سرزمین مادری،
جهنم؟...
مُجیب مهرداد
سراینده ی افغانی
برگرفته از «تلگرام» آذر ماه ١۴٠۴ (برنام را از بوم سروده برگرفته ام. ب. الف. بزرگمهر)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر