سخنان یابو* بروشنی نشان می دهد که وی ناساز با آنچه بیشینه توده های مردم عزراییل خواستار آنند، نه خواهان پایان دادن به جنگ است و نه حتا به آتش بسی که زمینه ای برای پایان بخشیدن به جنگی ناجوانمردانه را فراهم کند، تن خواهد داد.
اینک وخت نشان دادن نیرو به این یابوی سزاوار مرگ است که از دید من، تنها در همراهی با توده های مردم آن کشور که راهکارهای آن را باید جست و بکار بست، ببار خواهد نشست؛ وگرنه، یابو باز هم شمار باز هم بیش تری زن و کودک و کهنسال پلستینی را به کشتن خواهد داد؛ گرچه از چندین ماه پیش به این سو به شوند نایابی دردناک خوراک در باریکه ی غزه، گرسنگی مرگباری را به مردم گرانبار نموده اند.
مرگ بر عزراییل و همه ی پشتیبانان رنگارنگ پیدا و نهان آن از آن میان شیخک ها و خرسک های خوک سرشت عرب که از یگانگی توده های عرب و یهود و ترسا در آن سرزمین و پیروزی شان بسی بیش تر از عزراییل می ترسند!
ب. الف. بزرگمهر ۱۶ اردی بهشت ماه ۱۴۰۳
* «بنیامین نتانیاهو» [بخوان: نادان یابو!]، نخست وزیر عزراییل گفت که عزراییل آماده است در برابر آزادی گروگان ها، آتش بسی سِپَنجین (موقت) با «حماس» ببندد (منعقد کند)؛ ولی از دستیابی به همه ی آماج های جنگ از آن میان، از میان بردن یکپارچه ی توان رزمی و سیاسی «حماس» دست نخواهد کشید.
نخست وزیر در یک سخنرانی ویدئویی رو (خطاب) به مردم عزراییل
گفت:
«عزراییل می خواست (مایل بود) و هنوز هم خواستار گفتگو
برای ایسناندن (توقف) جنگ برای آزادی بندی ها (اُسرا) است. این همان کاری است که وختی
۱۲۴ گروگان را آزاد کردیم، انجام دادیم و دوباره به جنگ بازگشتیم. این همان کاری
است که ما اکنون آماده ی انجام آن هستیم. در چند هفته گذشته، ما همواره (دائم) برای
دستیابی به توافق آزادی اسرا تلاش کردیم.»
گزیده ای برگرفته از گزارش بربان پارسی آمیخته به عربی با چگالی بالا در «چوب دو سر گُه» به تاریخِ ۱۶ اردی بهشت ماه ۱۴۰۳ (با ویرایش، پارسی و پاکیزه نویسی درخور از اینجانب: ب. الف. بزرگمهر)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر