وختی چیزهایی می نویسی یا می گویی که کم و بیش همه از آن آگاهند و نکته ای تازه دربرندارد، کم کم یاوه گویی از آب درمی آید؛ و وختی که از جای دیگر برداشت کرده یا به گوشَت خورده و آن را بازمی گویی، قرقره کردن سخن دیگران و گونه ای دزدی ادب و اندیشه است. این که با چه آماج یا آماج هایی از آن میان، در این باره نشان دادن همدردی با توده ی مردم ستمدیده پا به میدان می نهی نیز به نوبه ی خود برجسته است که به آن نپرداخته ام. یا چیزی تازه و راهنما بگو که آبی برای دیگران گرم کند، یا اگر چیزی در چنته نداری، زبان بدهان بگیر و خاموش باش.
ب. الف. بزرگمهر ٣٠ مهر ماه ١۴٠۴
حسین راغفر، اقتصاددان:
یک گروه در جامعه درآمدهای آنچنانی،
زندگیهای لوکس و خانههای چند صد هزار میلیاردی دارند که هیچ احساسی نسبت به
طبقات پایین، محروم و قربانیان این نظام اقتصادی ندارند. مسئله آنان این است که
چگونه از این وضعیت به نفع خود و فرزندانشان بهره گیرند؛ طبقات محروم در آتش تورمی
میسوزند که طبقه برخوردار میسازد.
این نظام قدرت است که با تصمیماتی که میگیرد، منابع را میان طبقات درون و خارج از قدرت توزیع میکند. مسئول این نابرابریها تصمیماتی است که در نظام سیاسی کشور گرفته میشود که به این منجر میشود که تعداد زیادی از افراد در جامعه دچار نابرابری شوند.| اقتصاد ۲۴
برگرفته از «تلگرام» ٣٠ مهر ماه ١۴٠۴
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
از دریافت دیدگاه ها و انتقادهای شما خرسند خواهم شد.