نه بعبعی جان! راهبست، خودبخود دو سو دارد

نه بعبعی جان! راهبستِ (تحریم)‌ یکسویه* به این آرش است که راهبست، دوسویه نیز می تواند باشد. می خواهی بگویی که راهِ خودمان را هم ببندیم؟! به فرمایشِ رهبر عظیم الشان تان: «چجوری»؟ راهبستِ آن دسته کالاها و خدماتی که ما راه آن ها را بسته و باز هم بیش تر می بندیم از سوی شما چه آرشی دارد؟ می بینی بعبعی؟ راهبست، خودبخود دو سو دارد. یا شاید دل تان می خواهد راه دریافت کالاها و خدمات دیگری را بروی ما ببندید؟ اگر چنین است، کسی دست و بال تان را نبسته است. دریافتی چه گفتی و چه می گویم؟

ب. الف. بزرگمهر   چهارم آذر ماه ۱۴۰۳

* نماینده سیاسی و پایور (دائم) جمهوری اسلامی ایران [بخوان: خرموش های اسلام پیشه ی ننگ ایران و ایرانی!] در ژنو راهبست (تحریم) ‌های یکسویه (یک‌جانبه) را زیر پا نهادن (نقض) آشکار هوده ی جهانی (حقوق بین‌الملل) دانست و بر بایستگی (ضرورت) افزایش آگاهی همگانی (عمومی) بویژه در کشورهای باختری (غربی)، درباره ی نشانه گذاری های (تأثیرات) زیانبار آن و کوشش (تلاش) برای بازتابِ هستینگی ها (واقعیت‌ها) در رسانه‌های جریان اَسلی≠ پا فشرد (تأکید کرد).

برگرفته از «تلگرام خبرگزاری خرموش نشان ایر و اینا»   یکم آذر ماه ۱۴۰۳

≠ اَسل (با بَنمایه اَس / اساس)، واژه ای از ریشه پارسی است و نگارش آن با سود بردن از بندواژه ی عربی «ص» از هیچگونه شَوَند منتیکی (منطقی) برخوردار نیستد.