آخوند پفیوز چگونه یکی از گناهان بزرگ رژیم یا بزبان کژدم گزیده شان، «گناه کبیره» ی دزدان اسلام پیشه را بگردن توده های مردم و زنان نگونبختی می افکند که بیش تر از تنگدستی یا جلوگیری از آبروریزی ناچار به انداختن بچه می شوند. شیوه ی کاربرد زبان خداوندان شان که هستی خویش را وامدار آنانند چشمگیر است؛ با کاربرد چنین مَنتیکی (منطقی) تخمی، زنانی که از سر ناچاری و تنگدستی به فروش نوزادان خود دست می یازند: بچه های سیمین (نقره ای) را از دست می دهند و ...
سرنگون باد گروهبندی های خرموش اسلام پیشه ی فرمانروا بر میهن مان در جنگی ساز و برگ یافته به جنگ ابزار!
برپا، پایدار و پیروز باد پیشانی یگانه ی خلق های ایران برهبری طبقه کارگر!
ب. الف. بزرگمهر هشتم فروردین ماه ۱۴۰۳
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
از دریافت دیدگاه ها و انتقادهای شما خرسند خواهم شد.