دادگاهی که برپایی آن، دیر یا زود دارد؛ ولی سوخت و سوز ندارد

سخنی باریک و موشکافانه از وزیر امور برونمرزی پیشین فرانسه درباره ی شیوه ی کارکرد عزراییل در درگیری مرگباری که جان بسیاری از شهروندان آن سرزمین بلاگرفته بویژه کودکان و زنان را ستانده و خبرنگاران و کارمندان سازمان های جهانی درگیر برای کمک رسانی را نیز بی بهره ننهاده است.* در این باره، ناچارم کَمانکی باز کنم و از مهره ی از چندی پیش به این سو سوخته ی «نادان یابو» بپرسم:
آیا پیگیری لگدپراکنی موشکی و بمباران هایی با کم ترین ارزش رزمی که بویژه شهروندان را نشانه گرفته به این شوند نیست که با پذیرش آتش بس، ناگزیر به کناره گیری شده و برای دله دزدی هایی که پرونده های آن همچنان گشوده است به دادگاه سپرده خواهی شد؟ این نیز بماند که تبهکاری جنگی چون تو و بسیاری از پشتیبان های بیشرم و آبرویت در میان «یانکی» ها و انگلیسی ها و ... سزاوار سپرده شدن به دادگاه جهانی ویژه ای برای رسیدگی به چند و چونِ این تبهکاری ها هستید؛ دادگاهی که برپایی آن از دید من، دیر یا زود دارد؛ ولی سوخت و سوز ندارد.

ب. الف. بزرگمهر   یکم آذر ماه ۱۴۰۲

* «ژان ایو لودریان»، وزیر امور برونمرزی پیشین فرانسه و فرستاده ویژه ی «امانوئل ماکرون»، مهتر‌جمهور فرانسه در لبنان، گفت:
کارکردِ عزراییل بیش از اندازه ستمگرانه و برای آماجی ناروشن است؛ زیرا روشن نیست چه هنگامی می‌تواند بگوید: «حماس» شکست خورده است.

برگرفته از «چوب دو سر گُه»    یکم آذر ماه ۱۴۰۲ (با ویرایش، پارسی و پاکیزه نویسی درخور از اینجانب: ب. الف. بزرگمهر)