همه چیز را همگان دانند و همگان هنوز از مادر نزاده اند! : میمونی فرزانه با آرزوهایی بر باد رفته ـ بازپخشش

میمونی فرزانه که هر از گاهی با جُست و خیز از این شاخه به آن شاخه، نرمش می کند؛ قهرمانی هایش را دیگر کم تر میمونی به پشم خود می گیرد. پیش تر همه را بازی می داد و به ریش همه می خندید؛ اکنون، هر روز بیش از پیش، ریشخند میمون های دیگر از همه سو می شود! با این همه، هنوز خود را از تک و تا نمی اندازد و گاه آرزوهای بربادرفته را نشخوار می کند.

ب. الف. بزرگمهر چهارم امرداد ماه ۱۳۹۳