ما که نتوانستیم وی را سرِ عقل بیاوریم ...

ما که نتوانستیم وی را سرِ عقل بیاوریم؛ می ترسیم هر چه بیش تر اینجا بمانیم، آن خُرده خِرَدمندی و کاردانیِ خودمان را هم از دست بدهیم.*

از زبان آن وزیران بخت برگشته ای که به همکاری با چنین کُسخل نابکار و نیرنگبازی تن داده بودند:  ب. الف. بزرگمهر   ۱۵ تیر ماه ۱۴۰۱

* پس از آنکه ده‌ها وزیر و سایر هموندان دستگاه دیوانسالاری وی، خیابان «داونینگ» را رها کردند از «بوریس جانسون» [بخوان: «کسخل میرزای جامعه جهانی»!]، نخست‌وزیر انگلیس، خواسته شد تا از جایگاه (سِمَت) خود کناره بگیرد (کناره ‌گیری کند). در زمان نگارش این نوشتار، ۱۵ وزیر وی را رها کرده و پنج وزیر در یک نامه ی همبست (مشترک) کناره گیریِ خود را به آگاهی رسانده اند (اعلام کرده اند).

برگردان گزیده گزارشی برگرفته از «آرتی»  ۱۵ تیر ماه ۱۴۰۱ به یاری «گوگل» (با ویرایش، پارسی و پاکیزه نویسی درخور از اینجانب؛ افزوده های درون [ ] نیز از آنِ من است.  ب. الف. بزرگمهر)