جلوی آوازه گری بسود پادمایه های بی بو و بیهوده را باید گرفت

این روزها آوازه گری سازمان یافته ی گسترده و بگمانم خوب از پیش برنامه ریزی شده ای برای خرید باز هم بیش تر پادمایه های بی بو و بیهوده (بی بو و خاصیت) از کشورهای امپریالیستی خیز گرفته است. نوشته ی زیر، نمونه ی کوچکی از آن است:
«وقتی حاکمیت نه تنها به فکر نجات مردم از بیماری کرونا نیست بلکه مانع از ورود ‌واکسن‌های معتبر دنیا شده‌ است، بسیاری از افراد به شکلی نمادین به استمداد از مردم دنیا برآمده‌اند که در فضای مجازی نمونه‌های زیادی را از آن می‌توان دید.» (برگرفته از «تلگرام»   ۲۵ امرداد ماه ۱۴۰۰)

اگر آماج سخن از «‌واکسن‌های معتبر دنیا»، پادمایه های «آسترازنکا»، «فایزر» یا نمونه های سرهمبندی شده (و نه خوب فرآوری شده!) از سوی شرکت های سودجو در کشورهای امپریالیستی است، افزون بر ناکارآمدی و نیز گمان برانگیز بودن برخی از آن ها، پیامدهای پهلویی گاه مرگباری نیز از خود نشان داده اند. برای هیچ و پوچ نیست که در «ایالات متحد» و نیز برخی از کشورهای اروپای باختری، گروه های هازمانی کم و بیش بزرگی از زدن این پادمایه ها خودداری ورزیده و زیر بار دستورهای دولتی نرفته و نمی روند. هیچکدام از آن پادمایه ها از کارآیی «اسپوتنیک ـ ۵» که تاکنون هیچ نمونه ای از پیامدهای ناگوار درباره ی آن گزارش نشده، برخوردار نیستند؛ درباره ی پادمایه های چینی نیز با آنکه چندان نمی دانم، همینکه با پیشواز کشورهای بسیاری روبرو شده بخودی خود گواه خوب بودن شان است. پادمایه های ساخت کوبا نیز باید چنین باشند؛ زیرا در این کشور از سودجویی به هر بهایی که ویژگی چشمگیر ساختارهای اقتصادی در همه ی کشورهای سرمایه داری است، نشانی نیست و حتا در روسیه که مافیایی سازمان یافته بر هازمان و اقتصاد و سیاست آن کشور فرمانرواست، هنوز ساختارهایی کم و بیش نیرومند از دوران سوسیالیسم برجای مانده اند.

جلوی آوازه گری (تبلیغ) بسود چنان پادمایه های ناکارآمد و گمان برانگیزی که با زمینه چینی های درخور به بهایی گران تر به بازار راه می یابند و سوداگرانی سودجو در ایران و کشورهای وامانده ی دیگر بر بنیاد ناآگاهی مردم، سودهایی سرشار از فروش شان بجیب می زنند را باید گرفت.

ب. الف. بزرگمهر   ۲۶ امرداد ماه ۱۴۰۰