«مسکو آماده است بگاه بایسته پیوندهای ناسرراست میان ایران [بخوان: گروهبندی های خرموش اسلام پیشه ی فرمانروا بر میهن مان!] و آمریکا [بخوان: «یانکی» ها] درباره ی ꞌبرجامꞌ را آسان کند.» (داده ها برگرفته از «اسپوتنیک» ۱۶ فروردین ماه ۱۴۰۰ با ویرایش و پارسی نویسی درخور از اینجانب: ب. الف. بزرگمهر)
دنباله ی گفته های درگوشی نماینده ی روسیه:
نزدیک تر کردن این دو بگونه ای که دست در گردن یکدیگر
بیندازند و با ماچ و بوسه ای کار را یکسره کنند، دشواری بزرگی است؛ هر دو همچنان
با دست یکدیگر را پس می زنند و با پا پیش می کشند و روشن نیست در پشت پرده چه
هماوندی هایی با یکدیگر داشته و دارند که هر گونه ترفند و نیرنگبازی که در چنته
دارند، بکار می گیرند تا از آشکار شدن آن نزد ما و مردم کشورهای خود جلو گیرند؛
آنوری ها را نمی دانم؛ ولی این ها که به ما نزدیک ترند بگمانم بیش تر از این می
ترسند که آبروی شان نزد پیروان خود بر باد برود؛ درست بسان زنی سه طلاقه که هر
از گاهی با زیر پا نهادن شریعت شان، یواشکی به دیدار شوی پیشین خود می رود و
اگر پته اش روی آب بیفتد، سزاوار سنگسار خواهد بود. خوب! چگونه این دشواری را باید
از میان برداشت تا قایم با شک بازی ها و گفتگوهای از پشت پرده به جلوی آن آورده
شود و دستِکم، دست اندر کاران برنامه از آن آگاه شوند؟ به هر رو، دولت
روسیه برای پیشبرد هر چه پرشتاب تر کار که بجای باریک نکشد، آماده ی همه گونه
همکاری است و من به نمایندگی از سوی دولت خود، آماده ام تا «مُحَلِّل» شان باشم.
تنها دشواری کوچکی که بر جای می ماند، فرو کردن چنین شیوه های ناشناخته یا کم تر
شناخته شده ای در مغز «یانکی» هاست که هر اندازه نیرنگباز و ناتو که باشند از
اینگونه ترفندها چیزی سرشان نمی شود؛ چه می شود کرد؟!
ب. الف. بزرگمهر ۱۸ فروردین ماه ۱۴۰۰
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
از دریافت دیدگاه ها و انتقادهای شما خرسند خواهم شد.