از آنجا که برمی گردند، «اُف» و «تُف»شان را با خود همراه می آورند

از اینجا که به آنجا می روند، اگر پسوند «زاده»، «زی» و مانند آن ها در نام خانوادگی شان دارند به پسوندهایی چون «اُف»، «تُف» دگر می شود؛ به عنوان نمونه: «اصغرزاده» می شود «اصغرُف» یا نعمت زاده می شود «ناماتُف». از آنجا که برمی گردند، «اُف» و «تُف»شان را با خود همراه می آورند؛ بی آنکه به آن دست بزنند و از آن بدتر با همین «اُف» و «تُف» به عنوان ایرانی، اینور آنور می روند و نمایش می دهند! خوب! این را می توان از سویی، نشانه ی گشاده رویی و پذیرا بودن ایرانیان بشمار آورد که با خود می گویند: بگذار همینجور با اَخ و تُف و مُفشان بیایند! به گاو و گوسپندمان که آسیب نمی زنند؛ ولی از سوی دیگر، از شنیدن اینگونه نام های خانوادگی، می خواهی بالا بیاوری؛ بویژه اگر به عنوان نماینده ی ایران در جایی خودنمایی کنند.

ب. الف. بزرگمهر  نهم بهمن ماه ۱۳۹۸