... من که یک امروز مهمان توام فردا چرا؟! ـ بازانتشار

 از زبان آن ها که از «یانکی» ها دست به سینه نهادن را طوطی وار آموخته اند:
عمر ما را مهلت امروز و فردای تو نیست
من که یک امروز مهمان توام فردا چرا

نازنینـا مـا بـه ناز تـو جــوانی می دهیـم
با جوانان ناز کم کن، صحبتِ فردا چرا* 

* اصل سروده از زنده یاد محمد حسین شهریار است که من در آن دست برده ام؛ می دانم که آن استاد هم اکنون در آن جهان برایم خط و نشان می کشد؛ ولی خوشبختانه دستش از آنجا به من نمی رسد!

ب. الف. بزرگمهر ۱۲ تیر ماه ۱۳۹۲

http://www.behzadbozorgmehr.com/2013/07/blog-post_4646.html