بار خدایا! بادی بهشتی نصیب ما فرمای!

مردی را علت قولنج افتاد. تمام شب از خدای درخواست كه بادی رها كند و چون سحر آمد از خویشتن نومید گشت و دست از زندگی شست؛ پس تشهّد كرد و می گفت:

بار خدایا! بهشت را نصیب من فرمای!

یكی ازحاضران گفت:

ای نادان از سر شب تا به حال تقاضای بادی داشتی، پذیرفته نیامد؛ چگونه تقاضای بهشت كه وسعت آن به اندازه ی آسمان ها و زمین است از تو مستجاب گردد؟

جاودانه عُبید زاکانی

برنام از آنِ من است. ب. الف. بزرگمهر