سیخ از آنِ دیگران و کباب از آنِ خودمان!

تصویر نوشته ای است دربردارنده ی پند و اندرزهایی کلی (پیوست)

لبخندی تلخ بر لبانم می نشیند و ناخودآگاه دندان هایم به روی هم فشرده می شوند. با خود می اندیشم:

جهان از آن هم زیباتر خواهد شد، چنانچه هر روز معده مان را به اندازه ای بسنده انباشته از «مأکولات» کنیم (گاه تا خرخره هم اشکال شرعی ندارد!) و حرف مفت هایی کلی که نه سیخ بسوزد و نه کباب تحویل خود و دیگران بدهیم؛ گرچه:

سیخ از آنِ دیگران و کباب از آنِ خودمان!

ب. الف. بزرگمهر    ۱۸ اَمرداد ماه ۱۳۹۴