برخیز ای زنك، چشم مظلومان داری و روی ظالمان!

چشم مان به این هم روشن شد؛ گرچه بایستی می نوشت:

«مرکز مداخله ی رسمی در امور خانواده»؛ زیرا دخالت غیر رسمی در امور خانواده و حتا ریز و شپش زندگی مردم از سال ها پیش برقرار بوده، اکنون نیز از میان نرفته و شاید کمی پنهانی تر شده است. موردهایش نیز که تنها جدایی زن و شوهر را دربرنمی گیرد. نخست و پیش از هر چیز دیگر که از «اَهمّ واجبات» است، پی بردن به گرایش های سیاسی و اجتماعی این یا آن خانواده و اعضای آن، دوری و نزدیکی هر یک از آن ها به رژیم تبهکار (گونه ای اندازه گیری درجه ی دانایی یا خریّت!) و پس از آن، سایر امور هماوند است که همه ی این ها زیر پوشش اسلامِ «اسلام پیشگان» انجام می پذیرد؛ "اسلام"ی که می بایستی حتا به درون رختخواب زن و شوهر نیز راه یابد و آنجا را نیز چون سایر جاها "گلستان" نماید! یک نمونه ی آن در دوره ای بس ناگوار و تلخ در کشورمان که اگر به تاریخ بنگریم، همه ی اینگونه دوره ها با رویش بیش از اندازه دین ها و مذهب های گوناگون و گسترش پریشانگویی مذهبی (خرافات) در میان توده های مردم همراه بوده و برآمدن ضدانقلاب کنونی زیر پوستین اسلام نیز نمونه ی دیگری از آن است را جاودانه عُبید زاکانی، چنین گواه آورده است:

«زنی چشمهایی به غایت خوش و خوب داشت. روزی از شوهر شكایت به قاضی برد. قاضی روسبی باره بود. از چشمهای او خوشش آمد؛ طمع در او بست و طرف او گرفت. شوهر دریافت. چادر از سرش دركشید. قاضی رویش بدید؛ سخت متنفر شد. گفت:

برخیز ای زنك، چشم مظلومان داری و روی ظالمان»!

نمونه هایی اینچنین در رژیم تبهکار جمهوری اسلامی نیز کم نبوده است که خودِ ملّای مداخله گر در مورد یادشده با «مال»* خوبی روبرو شده و بجای کوشش برای گره گشایی درست چالش به زن، پیشنهاد «صیغه شدن» داده است؛ نمونه ای از آن را درباره ی آن آخوند دلقک کاشی نوشته اند که بگمان نیرومند باید درست باشد.

ب. الف. بزرگمهر    هفتم تیر ماه ۱۳۹۴

* از دیدگاه همان شکمبارگان که جز شکم و زیرشکم به چیزی دیگر نمی اندیشند و الله و قرآن و سایر چیزها را تنها بسان ابزارهایی نیکو برای خر کردن توده ی مردم بکار گرفته و می گیرند.